Kımıl kımıl taze ölüm gölgesi
Dolanıyor odada son nefesi
Her köşede birer şeytan pusuyor
Bir soğuk parıltı kirpiklerinden
Süzülüyor buzul mavi, derinden
Sönmüş dudakları mermer kusuyor
Keşişlerin dillerinde terennüm
İnliyor uzaktan uğursuz kudüm
Gözü açık gitmiş Meryem, susuyor.
M. Bahadırhan Dinçaslan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder