Doksan Dokuz

Başkimse köyünün yakınlarında
Kimsesiz bir başın taşı uyuyor
Bir küçücük tümsek yol kenarında
Konuşmuyor ama bizi duyuyor.

Köylünün yadından düşse de adı
Çoktandır ziyaret olmuş merkadı
Ebedi ribatın meçhul evladı
İşte bu mezarda şafak sayıyor

Köhne fakat ölü değil bu mezar!
Capcanlı, yakından kılarsan nazar:
Doğan güne her sabah selamı var
Doğmayan hilale gönül koyuyor

Bir yakın fetihin muştusu için
Yıldızı gözleyen şafağı, sakin
Elleriyle doksan dokuz erbain
Mübarek kanıyla ala boyuyor

M. Bahadırhan Dinçaslan

Hudut Namustur

Haset çeker elbet yüksekten uçan
Erlikten anlamaz düşmandan kaçan
Ne bilsin mahfilde döllenen sıçan
Bize zından değil tuğyan kabustur
Apış aran değil - hudut namustur

Hamiyyet mayası meşreple yazdık
Tulparla Kobrayla Akreple yazdık
Palaska, postalla ve keple yazdık
Dağımda taşımda hep aynı düstur
Neyine batıyor? Hudut namustur!

Ey genç! Tan ağarır, hafifler acın
Kurdun eniğine denk midir hecin?
Ey bidad! Göğümde kükreyen gücün
Yeterse vicdanın sesini sustur
Bir vuruyor kalpler: Hudut namustur!

M. Bahadırhan Dinçaslan

Işınsu Ağıdı

-Sancısıyla büyüdüğümüz Emine Işınsu'ya-

Bukağıda kırılsa da dört yerinden kanadı
Çocukların düşlerinde taptazedir inadı-
Kartal namzedi bir serçe gök telek büyütüyor

Mayası bir güz gülünün bahara siteminden
Azap dolu toprakların kısır cehenneminden
Bir doğum sancısı rahmi gelecek büyütüyor

Göçtü, Kaf Dağı'nın ardı artık yemyeşil umut
Şimdi bir küçücük İlay maverada layemut
Benzinden ak topraklarda bir çiçek büyütüyor.

M. Bahadırhan Dinçaslan