Garanik! Ufkuma yüzün bir tanrıça çiziyor
Haşyetimden hicabımdan gözlerim delik-deşik
İçimde bir gökyüzü var kanatların geziyor
Yedi renk zafer takının ayağında bulduğum
Hazinenin sandığında yalnız çeyizin eksik
Üzerinde bir beyaz tül - mehtabı dokumuşsun
Birer yıldız düğümlüyor gerdanında her iplik
Üzgünsün - senin olmayan bir şiir okumuşsun
Anlamıyorsun ben senden bahsetmiyorsam yoğum
Ömrüm sana mektup ruhum pul parası metelik
Lebbeyk ey sanemâ lebbeyk kûyuna geliyorum
Kalbimde kaskatı ikrar dilimde küfür teşrik
Adından mülhem bir vezne seni heceliyorum
Sana açılıyor vecdle ellerim boğum boğum
Adını her andığımda şahit parmağım dimdik!
Suretini bıraktığın aynamda bir kainat
Her sabah gülümser bana anam yüzünce nazik
Her akşam bir raks sergiler guruba kanat kanat
Talihimin alameti başımda dönen kuğum
Kirpiğime bulur konar göz kapaklarım esrik
Üzüntünde bin cehennem tebessümünde cennet
İşte elimde bir balta - bütün putlarım devrik!
Enkazın tam ortasında titreyen bir nedamet-
Rahmanımsın ve rahimim; hicranım, mutluluğum!
Günahlarıma mağfiret açık kolların müşfik!
Müşriğinim, ayağının ucuna darmadağın
Kurban diye bıraktığım özrüm, utancım müşrik!
Bana ayetler üflüyor iki gözün - dudağın
Cehenneme giden yolda göz kapalı uyduğum-
Ey şeytanın sevgilisi! Ahu endam Garanik!
M. Bahadırhan Dinçaslan