Uyan

Uyan ey, Tanrı'nın kudret eliyle
Kıtaları kızıl boyayan ressam!
Demir dağlar eritmedin mi, söyle;
Tarihin katibi sen değil misin?
Konuşsan da bu layemut nefesin
Ezgisine hürmetimle hep sussam

Tanrılara güveylik eden civan
Ey kükreyen aslan niçin hamuşsun?
Sözünün bittiği külliyen yalan
Poyraza nazire dudaklarında
Kalmadı mı son bir davudi nida
El konuştu, şimdi Türkler konuşsun

Altındağ'ın yamaçları yetimdir
Yetimdir nalları özleyen bozkır
Kirpiği afakı avlayan kimdir?
Kimin ocağından kaçan kıvılcım
Yıldızları tutuşturan bu yalım?
Benim de! Benim de! Dikilip haykır!

Nerede koşumu azı tılsımlı
Atının sağrısı al kanatlılar
Nerede sert bakışları çalımlı
Toy tepreşle cümbüşlenince yayla
Peri zülüfünden sorguçlarıyla
Azrail'i kovalayan atlılar

Üzerlik yaktımdı düşümde gördüm:
Bıyığına adam asan yiğitler
Atlarının kuyruğu dokuz düğüm
Ejderhayı bağladılar kıskıvrak
Ve şarkılar söylediler şen şakrak
Diş öğütüp şimdi susan yiğitler

Bahadırhan Dinçaslan

Macar Çobanı - Çeviri (Ady Endre)

Bir Hun çobanıydı iri gözleri
Arzular ve ıstırabın yuvası
Sürüsünün tek menzilli seferi:
Meçhur Macar Hortobagy ovası

Alacakaranlık, seraplar ince
Efsunladı belki bin kez ruhunu
Fakat kalbinden bir çiçek bitince
Kendi hayvanları yediler onu

Fevkalade şeyler geçti aklından:
Kadın, şarap, doğum ve ölüm - saydı
Epey bilge ve kudretli bir ozan
Olurdu o başka yerde doğsaydı

Amma gözü ilişince sürüye
Bok lekeli sağrılarını dövdü
Gömdü şarkısını, döndü geriye
Islık çaldı, oha dedi ve sövdü

Orijinali: Ady Endre, A Hortobágy poétája
Çeviren: M. Bahadırhan Dinçaslan

Mürted

-Mene, mene, tekel, ufarsin-

Bu gökleri yayan yoktur manasızdır şu bulut
Tevekkeli değil sana taş mihrabın sustuğu
Bir başına zavallısın - nisyan, hüsran ve sükut:
Tanrıların tükürdüğü kör şeytanın kustuğu

Dön, dönüşün kendinedir bürünme örtülere
Hakikatin gamı hülya tesellisinden iyi!
Uğurla bir kıyam ile derhal geldiği yere
Sana helaller, haramlar getiren süvariyi

Vurdu Hicaz afakına Hadramut'un ayazı 
Arş u ferşin duvarında kusuru latif barok
İhtiyar şairin titrek elleriyle bir yazı:
Sıkletin zayıf günlerin sayılı ve hükmün yok.

Bahadırhan Dinçaslan