Uyan

Uyan ey, Tanrı'nın kudret eliyle
Kıtaları kızıl boyayan ressam!
Demir dağlar eritmedin mi, söyle;
Tarihin katibi sen değil misin?
Konuşsan da bu layemut nefesin
Ezgisine hürmetimle hep sussam

Tanrılara güveylik eden civan
Ey kükreyen aslan niçin hamuşsun?
Sözünün bittiği külliyen yalan
Poyraza nazire dudaklarında
Kalmadı mı son bir davudi nida
El konuştu, şimdi Türkler konuşsun

Altındağ'ın yamaçları yetimdir
Yetimdir nalları özleyen bozkır
Kirpiği afakı avlayan kimdir?
Kimin ocağından kaçan kıvılcım
Yıldızları tutuşturan bu yalım?
Benim de! Benim de! Dikilip haykır!

Nerede koşumu azı tılsımlı
Atının sağrısı al kanatlılar
Nerede sert bakışları çalımlı
Toy tepreşle cümbüşlenince yayla
Peri zülüfünden sorguçlarıyla
Azrail'i kovalayan atlılar

Üzerlik yaktımdı düşümde gördüm:
Bıyığına adam asan yiğitler
Atlarının kuyruğu dokuz düğüm
Ejderhayı bağladılar kıskıvrak
Ve şarkılar söylediler şen şakrak
Diş öğütüp şimdi susan yiğitler

Bahadırhan Dinçaslan