Ufkumun üç kutlu dağı: Erciyes, Elbruz, Han Tengri...
Üçlemenin ikinci parçası, kızıl doruğuyla Han Tengri. Ataların ruhunun eyleştiği kutlu diyar. Ki, dünya yüzüyle görmesem de, babama baktığımda Han Tengri'yi görürüm.
Biri ırkımı, diğeri ocağımı ayakta tutar.
Elbruz annemin, Han Tengri babamın, Erciyes benim...
Han Tengri'nin Oğlu
Od kızılı aksi vurmuş Tanrıdağ doruğuna
Uğruna binlerce yıldır dökülen kanlarımın
Ah! Atalar nefesidir ses veren soluğuna
Toplaşır yel kükredikçe börüler akın akın
"Ahoy ahoy!" ağıtları karışır soğuğuna...
Tanrı eliyle yontulmuş kıvrım kıvrım Han Tengri
Adsız ölen onbinlerce Türk'ün "bengütaş"ıdır
Altaylarda Tanrı Türk'e adın koyandan beri
Binboğalar Han Tengri'nin öz be öz gardaşıdır
Aynı tohum, aynı toprak ananın filizleri...
Ey gönül göğümü düşü kaplayan kutlu dağım
Sen bin yıl sonraki bana hayat kadar yakınsın
Ki ben bugün sana ancak ölüm kadar uzağım
Esirgeyen Tanrı'm seni yadırgıdan sakınsın
Bin yıl sonra dönüp seni yerinde bulacağım
Atalar ruhları orda bekleyedursun bizi
Ölen bütün oğullara bir yer açsın özünde
Silinmeyecek ufkumdan Tanrıdağı'nın izi
Gölgesi gibi gökteki Tanrı'nın yeryüzünde
Babam dağ gibi ayakta tuttukça evimizi...
Muhammed Bahadırhan Dinçaslan
*Siyah Beyaz Kültür ve Sanat Platformu Mayıs 2011 sayısında yayınlanmıştır.
