Slava Ukraini

-"Cebinize ay çekirdeği koyun, öldüğünüzde ülkemizde çiçek açacak" diyerek Moskof işgalcileri karşılayan Ukraynalı kadına, Cenişke'de köprü uçuran askere, Yılanada kahramanlarına-

Kozak kanıyla sulandı - bu topraklar karadır
Adam boyu başak biter - yakılır biçilmeden
İnsanımız yanık olur, köylüdür, fukaradır
Soluk mavi gözlerinde gün öğütür değirmen

Bileğimiz sıska kaldı açlık çektik epeydir
Gözümüzün feri söndü bıyığımız kesildi
Fakat tükenmedik beyim - olsun, bu da bir şeydir
Erliğimiz değil, yalnız nüfusumuz eksildi

Bir kez olsun biçmek için ektiğimiz tohumu
Otuz yıl bir kara saban peşinde ter akıttık
Bir hasadı çok gördüler - gelmedi bağ bozumu
Çektim dirgeni, tırpanı; yetişir dedim artık

Yetmez mi kör ozanları kurşuna dizen soyu
Sulbümü besiye çeker yamyam iştihasına
Kaç ceset daha yutunca dolar bu dipsiz kuyu?
Şerefim neden mezada düşsün yok pahasına?

Kız kardeşim, avucunda günaşık çekirdeği
Hasmıma sunacak yarın - hasadımdan payıdır
Gübresi olacak yarın süngülenmiş göbeği
Yurdumun çiçeklerinin - şenlenecek dağ bayır

Yalnızım, zayıfım fakat tastamam erkeğim ben
Bin Calut'a bir Davud'um, gökkubbe sapanımdır
Yükselip bir kargış gibi mütevazı dereden
Köprüler deviren bu sel kavi Kozak kanımdır! 

Bir veba seline falez, artık buraya kadar
Benim döşüm durduracak çağa kast eden kini
Çağlar boyu bu sedayla köpürecek dalgalar:
Yılanada kıyısında: Slava Ukraini!

M. Bahadırhan Dinçaslan