Cennet Kayıp

-A man can die but once-
Shakespeare

Ölebilir de insan; fakat yalnızca bir kez
Ve yaşıyor bazımız ancak bilindiğince*
Bastığın yer sırattır: kılıçtan keskin, ince
İşte insan: aşkında buram buram cehennem
Düşünde kayıp cennet, âh yüzü asla gülmez
Yitik çocukluğumdan bana el eder annem
Doğabilir de insan, fakat yalnızca bir kez!

Her ten ölü derisi, soğuk ıslak muşamba
Her bakışta çocukluk zamanımdan yadigar
Büyüdükçe dehşeti benle büyüyen esrar
İki kocaman delik bilinmeze açılan
Âh o bir çift patlak göz, âh o saatli bomba
Gözlerimden süzülüp beynimi yiyen yılan
Beynimde kıvrım kıvrım ölü deri... Muşamba!

Ölende mi cesaret, yaşayan mı çok korkak?
Ey ölümde kıvrılıp düğümlenen tek Tanrı!
Ölümden ötedeki köyün sensin muhtarı
Yak köyünü, şehrini; Neron'dan neyin eksik?
Bırak, herkesi al ben burda kalayım, bırak
Anneme diktirdiğim kefen cebimde pislik
Sana baş kaldırıyor utanmadan bu korkak!

Sen! Ananın rahminde doğmadan ölen çocuk
Katiline kızma ki senden bahtiyar yoktur
Ki ölümün önünde herkes biraz çocuktur
Tatmadın hiç bu hissi gül ey taptaze hiçlik
Eskitmeyecek seni çıkmadığın yolculuk
En güzel miras belki babandan sana piçlik
Ey sen! Var olmadıkça tertemiz kalan çocuk!


Muhammed Bahadırhan Dinçaslan

*"Bilinmeyen şey var olmamış demektir" hatırladığım kadarıyla Goethe'ye ait bir söz.

Meraklısına not:

Çocukluğumdan kalan, ölümüne az kalmış bir hastanın kocaman olmuş gözbebeklerinin hatırası gözümde canlanınca...

John Milton'un atmosferinin etkisi de yadsınamaz. "Paradise Lost" Kayıp Cennet olarak çevrilmiş, olması gereken de bu, ama "Cennet Kayıp" dediğimde her şey farklılaştı, birden.