Onlar

Dudağında bir ıslık, elinde bir cigara,
Karışırsın bu geçe sen de karanlıklara
Duyarsın bir kafesin ardından öksürükler..

Alaca bir perdeye çizilen gölge bir baş
Seni kumral saçından tutar da yavaş yavaş
Aralanmış kapıdan bir taşlığa sürükler.

Çevrilir dört yanına örselenmiş fidanlar,
İşte onlar, o adı ağza alınmayanlar,
Gözlerinde çürükler, kollarında çürükler.

Sen avutmak dilerken bir acı hatıranı
Duyarsın, fırlatarak çıkınca son liranı,
İçinden hıçkırıklar... Ardından öksürükler..

Faruk Nafiz Çamlıbel