Pencere

"eğer bulabilirsen ölü bir kar getir"
Attilâ İlhan

-Sokakta kar inatçı bir buzul kadar eski-
Süzülen her tanede sanki sen düşüyorsun
Sana hangi Şubat'ın soluğu dokundu ki
Soban, odan, yüreğin sıcak, sen üşüyorsun...

Bir silik yara izi kar getiren ufukta
Bakışının özlemle meçhule bıraktığı
İçli titremesinden saçakların soğukta
Belli; pervazdan değil gözlerinden aktığı...

Belki soğuk değildir ölüm, ama bu soğuk
Şairin aradığı karlardan daha ölgün
Kadın yeter, ağlama, can çekişiyor ufuk
Birer melek naaşı - karları sen öldürdün!

İzledikçe elemle, bakışların buğulu
Sen o Balkan şehrinin kıvrılan yollarını
Ülkeme karlar yağar hınç dolu, ölüm dolu
Hangi Şubat'a açar penceren kollarını?

M. Bahadırhan Dinçaslan

Meraklısına not:

Bir Balkan şehrinde(gerçi tam anlamıyla bir Balkan şehri değil ama, olsun. Bir zaman Osmanlı bayrağı dalgalanmış bütün Avrupa toprakları biraz Balkan benim için) pencereden karları izleyen sevgili, Balkanlardan gelen soğuk hava dalgası ve Attilâ İlhan'ın müthiş dizesi...