Nesimi - Ey Bergüzide Suret

ey bergüzide suret, cansan veli, ne cansan!
hem ism ile müsemma, hem cism ile revansan

aba vü ümühattan sensen hülasa, şeksiz
ey kainata maksat, maksud-i kün-fekansan

çeşm u ruhun sıfatı kevn u mekana sığmaz
ey gevher-i yegane, sen genc-i lamekansan

leyl ü nehar içinde şems u kamer gibi, uş
her yana kim bakarsam aynel yakin ayansan

herk eyledi cemalin nurunda kün-fekanı
ey gevher-i hakikat, şerh eyle kim, ne kansan?

arz u semada yoktur bir zerre senden ayrı
ey cümlenim vücudu, bacümle der-miyansan

her şeyde gerçi sensen, ey mah, güneştan ezhar
âmâ sanır ki, gözden laşey gibi nihansan

yüzün kitab-ı münzel, zülf ü ruhundur ayet
ey halıkın kelamı, dilimde tercümansan

hakk suretinde insan sensen gelen cihana
ey tanrının sıfatı, alemde cavidansan

can u cihanı sensiz neyler muhibb-i sadık?
ey aşığın hayatı, hem can u hem cihansan

sevdalı nergisinden düştü cihana kavga
ey hüsn içinde fitne, serfitne-i zamansan

kandırdı kainatı kand-u nebata lalin
ey hüsrev-i melahat, şirin, şeker-dehansan

hüsnün tecellisinden geldi vücuda alem
ey vaiz, ebsem ol kim, yalancı kıssehansan

haktan gelen kelamın mucizdir ey nesimi
sensen ki, künd ü kenzin esrarına beyansan

Kaynak: İmadeddin Nesimi Seçilmiş Eserleri, Cilt II, Sayfa 74, Lider Neşriyyat, Bakü 2004

"Hiç kimse Nesimi sözünü fehm edebilmez..."

Cânâne menim sevdiyim can bilir ancaq,
Könlüm dileyin dünyâda canan bilir ancaq.

Bildim, tanıdım elimde me'bûdu, yeqin ki,
Şöyle bilirem kim, ânı Qur'an bilir ancaq.

Abdal oluban beylik eden ârîfi gör kim,
Bu seltenetin qedrini sultan bilir ancaq.

Sûfî midir ol câm-i müseffâsma meşgul,
Pünhâni içer eyle ki, şeytan bilir ancaq.

Ey sâqi, getir dövr ayağın, dövr ele, sun kim,
Bu dövr ayağın dövrünü dövran bilir ancaq.

Könlüm gemisin qerq ede gör eşq denizine,
Kim bu denizin behrini umman bilir ancaq.

Heç kimse Nesîmî sözünü keşf ede bilmez,
Bu quş dilidir, bunu Süleyman bilir ancaq.

İmadeddin Nesimi