12 Ekim 2011 Çarşamba

Ilgar

"Zmeu"

Doludizgin peşindeyim bağrış çığrış bir çapul!
Titretir gökleri şimdi ünlemem uğul uğul
Kan damlar buzduganımdan - altımda atım bidev.

Dirildi bende ülkeni yağma eden bin atlı
Kan ve ihtiras kokulu kızıl kara suratlı
Dört nala atlarımızın raksı bin yıllık peşrev!

Ordu ordu geliyorum üstüne kaçışın yok
Hediyemdir tam kalbine yolladığım altın ok
Ki sen yalnızca benim ol, ki sen yalnız beni sev!

M. Bahadırhan Dinçaslan


10 Ekim 2011 Pazartesi

Siyah Elbiseli Kadın II

"Ben hiç bu kadar sevmedim ömrümce siyahı"
Ümit Yaşar Oğuzcan

Siyah Elbiseli Kadın II

Gittin de, gitmedi benden bu belâ
Bir ruh bahşetmiş ki nefesin, hâlâ
Ürperiyor kucağımda elbisen

Titreşir dokunsam parmak uçlarım
Konuşur bir başka dilde her kıvrım
Her nakış muamma, bir sır her desen

Bu elbise... Kokun ve edân bunda
Ellerim buna her dokunduğunda
Zihnimde benle dans edeceksin sen.

M. Bahadırhan Dinçaslan

2 Ekim 2011 Pazar

Nefes - Ramiz Rövşen

Menim bu dünyayla bir alverim var
aldığım-verdiyim nefesdi-nefes.
Daha özge bazar açan deyilem
ölünce bu alver mene besdi-bes.

Aldım nefesimi quş dimdiyinden
Ocak tütsüsünden,
Çiçek iyinden.
Üzüme çırpılan yağışa-qara,
küleklere verdim öz nefesimi.
Nefesim toxundu gül dodaqlara,
aldı neçe-neçe qız nefesimi.

Canavar ağzından keçdi nefesim,
İlan boğazından keçdi nefesim.

İlahi, ne yaman eli açıqsan,
bir quru nefesi az bildin mene.
Yarpaqladı, çiçekledi nefesim,
İlahi, dil verdin, söz verdin mene.
Sözler nefesimi derdi, apardı,
Sevinci apardı,
Derdi apardı.

Çiçeyi, yarpağı sovulup geden
bir ağaç kimiyem bu yer üzünde.
Hele ki qorxmuram son nefesimden,
hele ki diriyem bu yer üzünde.

Amma uzaq deyil ölüm xeberim
dünyanın havası çirklenir, Allah.
Dözmür bu havaya şair üreyi
şairler azalır, tükenir, Allah.

Artır canımın da hirsi-acısı,
bir az çirk qarışır her nefesime.
Yavaş-yavaş dünyanın çirki çıxır,
bu şe'rime-sözüme.

...İnsana, heyvana, her neye desen
sen nefes vermisen axı, İlahi.
Qoyma, bu dünyanın çirki, deyesen,
senin nefesine çıxır, İlahi.
Sen göyde, men yerde-
düşürük heyden,
Sen göyde, men yerde-
tek qalmışıq, tek.
Son şair boğulub ölende,
göyden
Ölü Allah düşecek...

Ramiz Rövşen