Tepeden Tırnağa Hırs İçindeyim - Ramiz Rövşen

Təpədən dırnağa hirs içindəyəm
Dönmüşəm dustağa hirs içindəyəm
Bu hasar içində, bu hirs içində
Ürəyim özünə yer tapa bilməz
Bir çiçək qoxusu, bir quş sesi de
Daha ürəyimə yol tapa bilməz

Səpdim öz yarama mən öz külümü
Adam öz külünə bulanır belə
Dişim parça-parça kəsir dilimi
Şeirim hecalara bölünür belə
Mən belə adamam məndən uzaq gəz
Uzaq gəz xeyrimdən, şərrimdən mənim
Daha bu qələmim çiçək bitirməz
Qızlar çələng hörməz şeirimdən mənim
Qaçdım məni sevən gözlərdən daha
Hamının sevgisi gözündə qalsın
Ev tikən deyiləm sözlərdən daha
Qoy hamı o çölün düzündə qalsın
Sən də daşlamağa özgəsini tap
Məni ömür boyu daşlayan adam
Gilası mürəbbə quzunu kabab
Şairi heykəl tək xoşluyan adam.

Yox heykəl ummuram bu yer üzündə
Mənim daş olmağa yoxdu həvəsim
Daş olub lap ulu Füzulinin də
yanında durmağa yoxdu həvəsim

Mən sənin yanında dururam
Sənin... küçənin tinində dilənən qarı
Başindan var-dövlət yağan ölkənin
Bəxtəvər günündə dilənən qarı
Heç kəs sığal çəkməz düm ağ saçına
O gümüş telindən öpürəm sənin
Qorxma pul qoymuram sənin ovcuna
Əyilib əlindən öpürəm sənin

Ramiz Rövşən

Türkiye Türkçesi:

tepeden tırnağa hırs içindeyim
dönmüşüm tutsağa, hırs içindeyim
bu tutsaklık (hasar: hisar, kale, etrafı çevrili yer) bu hırs içinde
yüreğim kendine yer bulamaz
bir çiçeğin kokusu, bir kuşun sesi
yüreğime yol bulamaz

kendi yarama kendi külümü saçtım
adam kendi külüne bulanır böyle
dişim parça parça kesiyor dilimi
şiirim hecelere bölünür böyle
ben böyle bir adamım, benden uzak dur
iyiliğimden de şerrimden de uzak dur benim
artık bu kalemim çiçek açtırmaz
kızlar çelenk örmez şiirimden benim
beni seven gözlerden kaçtım
hepsinin sevgisi gözünde kalsın
artık sözleriyle bina diken değilim
bırak hepsi o çölün sahrasında kalsın
sen de taşlamak için başkasını bul
beni ömrüm boyunca taşlayan adam
kirazı reçel, kuzuyu kebap
şairi de heykel gibi (heykel olunca) seven adam

hayır heykel ummuyorum bu yer yüzünde
benim taş olmaya yoktur hevesim
taş olup öyle fuzuli'nin de
yanında durmaya yoktur hevesim

ben senin yanında duruyorum
senin... sokağın köşesinde dilenen kadın
başından refah yağan ülkenin
en mutlu gününde dilenen kadın
kimseler okşamaz ak saçını
o gümüş tellerinden öpüyorum senin
korkma. para koymuyorum senin avcuna
eğilip, ellerinden öpüyorum senin

Yalquzaq - Şemistan Elizamanlı

Ramiz Rövşen'in "Canavar Avı" başlıklı öykü-şiirinden parçaları Şemistan Elizamanlı bestelemiş, ortaya böyle müthiş bir iş çıkmış:

meşelerden üzü beri
ne yürürür bu yalquzaq?
gören kimi deyib gelir?
senden uzaq!.. menden uzaq!..

göye üz tutub uluyur,
ay qorxudan çıxa bilmir.
ulduzlar diksinir göyde,
gözlerine baxa bilmir.

onu kim saxlar yolundan?
yerin göyün yiyesidi.
desteyi tanrı elinde
bir bıçağın tiyesidi.

ne yarı var, ne yoldaşı,
gören-gören uzaq qaçır.
dünyanın beyi-bayquşu
bir tenha yalquzaq qaçır.

hara qaçır? kimden qaçır?
ayaq açan günden qaçır.
ne dini var, ne mezhebi,
her mezhebden, dinden qaçır.

darıxma teklik elinden,
ulama, ulu yalquzaq!
özü öz azadlığının
esiri, qulu yalquzaq.

sen hem avsan, hem de avçu,
düşmüsen özün izine.
seve-seve öldürmekçin
yar gezirsen öz-özüne. (bu kısmı duyamıyorum, anlayamıyorum, o yüzden emin değilim.)

Nefes - Ramiz Rövşen

Menim bu dünyayla bir alverim var
aldığım-verdiyim nefesdi-nefes.
Daha özge bazar açan deyilem
ölünce bu alver mene besdi-bes.

Aldım nefesimi quş dimdiyinden
Ocak tütsüsünden,
Çiçek iyinden.
Üzüme çırpılan yağışa-qara,
küleklere verdim öz nefesimi.
Nefesim toxundu gül dodaqlara,
aldı neçe-neçe qız nefesimi.

Canavar ağzından keçdi nefesim,
İlan boğazından keçdi nefesim.

İlahi, ne yaman eli açıqsan,
bir quru nefesi az bildin mene.
Yarpaqladı, çiçekledi nefesim,
İlahi, dil verdin, söz verdin mene.
Sözler nefesimi derdi, apardı,
Sevinci apardı,
Derdi apardı.

Çiçeyi, yarpağı sovulup geden
bir ağaç kimiyem bu yer üzünde.
Hele ki qorxmuram son nefesimden,
hele ki diriyem bu yer üzünde.

Amma uzaq deyil ölüm xeberim
dünyanın havası çirklenir, Allah.
Dözmür bu havaya şair üreyi
şairler azalır, tükenir, Allah.

Artır canımın da hirsi-acısı,
bir az çirk qarışır her nefesime.
Yavaş-yavaş dünyanın çirki çıxır,
bu şe'rime-sözüme.

...İnsana, heyvana, her neye desen
sen nefes vermisen axı, İlahi.
Qoyma, bu dünyanın çirki, deyesen,
senin nefesine çıxır, İlahi.
Sen göyde, men yerde-
düşürük heyden,
Sen göyde, men yerde-
tek qalmışıq, tek.
Son şair boğulub ölende,
göyden
Ölü Allah düşecek...

Ramiz Rövşen

Ramiz Rövşən - Güzgü

Bu güzgüyə bir vaxt qoşa baxardıq,-
Bu güzgüdə yerin indi boş qalıb.
Bəlkə səndən... Bu güzgünün canında
Dodaq qalıb, kirpik qalıb, qaş qalıb?

Göz yaşların canındadı, bəlkə də
Damla-damla əriyəcək bu güzgü.
Bir gün sənin ayagınla dünyada
Ayaq açıb yeriyəcək bu güzgü.

Bəlkə, səni axtaracaq, gəzəcək
Milyon-milyon adamların içində.
Görən kimi tanıyacaq üzünü
Ən qaranlıq axşamların içində.

Qaçacaqsan bu güzgünün əlindən,
Dönəcəksən o döngəyə, bu tinə.
Adamları, maşınları, evləri
Atacaqsan bu güzgünün cənginə.

Yenə, yenə doymayacaq bu güzgü,
Bir şəhəri udub udub gələcək.
Səni gözdən qoymayacaq bu güzgü,
Yeri-göyü tutub, tutub gələcək.

Sən qaçdıqca yellənəcək saçların,
Bu güzgüyə pay düşəcək saçından.
İpək donun yelləndikcə güzgüyə,
Pay düşəcək ətəyinin ucundan.

Qaçıb-qaçıb özünü yoracaqsan,
Qəfil birdən görəcəksən o daşı.
Bu güzgünü daş atıb qıracaqsan,
Bu güzgüdən dağılacaq göz yaşın.

Hər tikəsi qayıq təki üzəcək,-
Dörd tərəfi göz yaşınla dolunca.
Bu güzgünün bəlkə hər tikəsindən
Dodaqların çığıracaq dalınca.

...Bu da belə bir nagıldı yalandan,
Sən ki, yoxsan, getdiyin o gedəndi.
Bu güzgü də yerindədi, yerində,
Bu güzgü də yenə sağdı,bütövdü.

Sınan güzgü axı bir də calanmaz,-
Bəlkə Tanrı özü görüb bu işi?!
Bu güzgünün hər tikəsi bəlkə də,
Damla-damla göz yaşınla bitişib.

Bəlkə səndən bu güzgünün canında
Dodaq qalıb,kirpik qalıb, qaş qalıb.
Göz yaşların canındadı hələ də,
Göz yaşların qurumayıb, yaş qalıb.

Bu güzgüdən gəlib keçir xanımlar,
Özlərinə baxıb-baxıb keçirlər.
Dodağından dodaqları rəng alır,
Kirpiyindən kirpik taxıb keçirlər.

Göz yaşınla dolur, dolur gözləri,
Baxır yerə, baxır göyə ağlayır.
Bu nə dərddi-heç bilmirlər özləri,
Heç birisi bilmir niyə ağlayır...

Ramiz Rövşən

Qara Paltarlı Qadın

Kişilər bir olmur atam balası
Qorxağı var, igidi var,
Amma hər kişinin öləndən sonra
Qəbri üstdə ağlamağa
Bir qara paltarlı gözəl bir qadına ümidi var

Sən öləndə kim olacaq gözlərini bağlayan?
Qardaşmı olacaq, yadmı olacaq?
Bu dunyada bəlkə sənə ən çox ağlayan,
Ən çox ağlatdığın qadın olacaq?!

Göz yaşları yuduqca baş daşını
Qəbrində qurcalanıb,deyəcəksən: ilahi
İllər boyu ağlatdığım bu qadın
Görən necə saxlayıbdır bu qədər göz yaşını?!

Bircə kərə nə saçını oxşamışam,
Nə gözünü silmişəm.
Gözlərimə batır indi saçlarının hər dəni,
İllər boyu bu qadına mən axı dərd vermişəm
İndi görən niyə çəkir dərdimi?

Bu qadın baş daşımı öpüb sığallamaqdansa,
Yumruğuyla döysə-döysə yaxşıdı.
Qəbrimin üstündə ağlamaqdansa,
Məni söysə yaxşıdı.

Yeri-yeri,qara paltarlı qadın,
Kiri-kiri,qara paltarlı qadın.
Bu qəbir də min qəbirdən biridir.
Baş daşımı bəsdir basdın bağrına,
Bütün mənə ağlayanlar kiridi,
Sən də kiri, qəbrim damır, ağlama...

Ramiz Rövşən

Meşələrdən üzü bəri
Nə yürüyür bu yalquzaq?
Görən kimi deyib gəlir?
Səndən uzaq! Məndən uzaq!

Göyə üz tutub uluyur,
Ay qorxudan çıxa bilmir,
Ulduzlar diksinir göydə,
Gözlərinə baxa bilmir.

Hara qaçır? Kimdən qaçır,
Ayaq açan gündən qaçır.
Nə dini var, nə məzhəbi,
Hər məzhəbdən dindən qaçır.

Onu kim saxlar yolundan?
Yerin-göyün yiyəsidi.
Dəstəyi Allah əlində
Bir bıçağın tiyəsidi.

Nə yarı var, nə yoldaşı,
Görən-görən uzaq qaçır.
Dünyanın bəyi-bayquşu
Bir tənha yalquzaq qaçır.


...


..
Ramiz Rövşən