Vatan Gibi Kadın

İçimde bir Genç Osman'a kıydı bu kahpe felek,
Bir yerimde bir İstanbul Mustafa'ya ağlıyor...
Pençesinde bir beyhude ümidin,tükenerek
Hevesim Cem Sultan olmuş kafire bel bağlıyor...

Sensiz sahipsizim gülüm Kerkük gibi öksüzüm
Kerbela'da Hüseyin'im, mancınıkta İbrahim...
Peşindeyim,yürüdükçe dağa dönüyor düzüm
Sen ki Şirin'den şirinsin ben ki Ferhat değilim!

Bakü'ye moskof tankları girercesine girdin
Çıksan da silinmeyecek kalbimden kanlı izin.
Sen,bayraktın! Boş toprağı yurt eder,can verirdin
Bak,getirdim selamını sana Karadeniz'in...

Ey düşümde Ayasofya gibi beliren kadın
Aşkım baki kalır yine; kubbe çöker,taş erir
Ne zaman ki tespih gibi nabzımda vuran adın
Silinir kalbimden; o dem Kerkük bir kürt şehridir!

M. Bahadırhan Dinçaslan

-bir kaç yıl sonra hatırladığım bir şiirim...-