Isolda

Bende sevdası Tristan, onda ölüm Isolda
Gurbete savrulan perde düştüğü meşum yolda
Her kıvrımı başka vatan o siyah elbisesi

Çalar gökten güneşimi garîb gözleri uğru
Gözlerimde bir heyelan gittiği yöne doğru
Kulağımda uğul uğul çığ düşer ayak sesi

Ölüp hicret edeceğim munis yeşil adanın
Ebedi terennümünde bir inleyen gaydanın
Kızıl saltanatı baki bembeyaz prensesi

M. Bahadırhan Dinçaslan

*Tristan ve Isolda, yahut Isolde, yahut Ysolt, bir Kelt aşk öyküsü, Wagner'in bestesinde ölümsüzleşen. Isolda, İrlanda prensesidir. Garib, garp, gurub ile aynı kökten, uzaklaşmak, yitip gitmek anlamı, hem güneşin batımına, hem de gariban olmak anlamına dönüşmüş.

Lilith

Belli, bu sokaktan bir kadın geçmiş
Penceremde bir tekinsiz meneviş
Rüzgarından perdeler darmadağın

Savrulunca eteği üzerinden
Islak taşlar kımıldamış yerinden
Peşi sıra tekir kediler şaşkın

Ufka doğru adım adım kıyamet
Her parmak ucunda başka alamet
Dokunduğu çürük yeşil bir salgın

Vecd halinde ayak sesini dinler
Gölgesinde düğün alayı cinler
Gözlerinde kızıl raksı şeytanın

Dudağında kıvrık mücrim istihza
Bir kısacık nazar, bir ince lahza
Som yalaz saçları bir soğuk yangın

Helezon çizerek yükselen tedhiş:
Besbellidir bir cinayet işlemiş
Bu gece sokaktan geçen bu kadın

...

Kadın yitti, karanlığın koynunda
Onu gördüm, bir çift benek boynunda
Bakışları hangi meçhule dalgın:

Ölen bir şairin dudaklarından
Bir dişi kıvrımla yükselen duman
Hala sıcak külleri son ilhamın

M. Bahadırhan Dinçaslan