Göğe Asılan Adam

Bir zavallı Meryem bağlar dilini
Atmaca yarında siner gölgeye
Karahisar'ın bembeyaz gelini
Kirpiğini çevirince özgeye

Gönül yayı yasılır

Kendi pençesiyle kabrini kazar
Gözlerine kefen eder mağribi
Kırık divitlerden kızıl kan sızar
Mürekkebin üzerine kum gibi

Yaraya tuz basılır

Durur aklı toza ezen değirmen
Dudağında son bir istihza muğlak
Muallak taşında hiçe uçarken
Varlığına tekme savuran ayak

Son bir defa kasılır

O yetik ozanın düştüğü yola
Vehimden taşları kabuslar döşer
Otuz yedi öksüz, titreşen damla
Allah'ın gözünden parkeye düşer

Göğe adam asılır

M. Bahadırhan Dinçaslan