Karabasan

"Başkaları cehennemdir."

Meçhul tanrıların adı konmamış kabusuna
Dalar şehir cehennemî bir hasretle bûsuna

Gece kim bilir kimlerin müphem korkularıdır
Hep başkası, bu cehennem; göz kapağımda ağır

Bir perdenin karanlığı, sarmalar sarar beni
Üfler kandili heyûla dört bucak arar beni

Rûya aleminin müthiş boşluğuna asılı
Elden düşme bir hezeyan kim bilir kimin malı

Her gün sureti bir başka, her gün aynı hafakan
Belli belirsiz tanıdık, sesi gelir uzaktan

Ah bu belalı hatifin sesi kulakta buzul
Bir rafızi ritüelin yankısı uğul uğul

Bürür beynimi haşerat binlerce küçük ağız
Açılır üleşir beni boşlukta yapayalnız

Kaskatı bir felcin sessiz çığlığı yankılanmaz
Başkaları hep unutur adımı kimse anmaz

Yolun sonu geldi derken yalnız, sessiz, kötürüm
Göz ucuyla sağ yanımda ellerini görürüm

Ellerin! Son teşrifinde aynama bıraktığın
Ellerin! Ah yed-i beyza! Kıpır kıpır bir yangın

Yalazı yüzümü yalar felcin buzları erir
Bağrımdan bir şeytan kalkar iman tahtam ürperir

Ah! Allah'ın elleridir meshi sağaltır beni
Hissederim unutmaz bu vefalı hatır beni

Başkaları cehennemdir bu eller cennetimden
Çiçek derer, ıtır kokar: Kim demiş yalnızım ben?

Sabaha dek Ebu Leheb hamurumu yoğurur
Dokuz soluk bekler beni taze tekvin doğurur

Kapanır göz kapaklarım bir munis serencama
Yangın sönüp silüetin gümüş kakınca cama

Gece şafağın layemut şiirini besteler
Aynamda kirpiklerinden akseden bercesteler

M. Bahadırhan Dinçaslan