Yolcu

"Men bele adamam menden uzak gez
Uzak gez heyrimden, şerrimden menim
Daha bu kalemim çiçek bitirmez
Kızlar çeleng örmez şeirimden menim"


Ramiz Rövşen

I.

Aklımdan tren geçer
Düdüğünü duyarsın
Tiz bir çağrıdır, meşum
Titreyerek uyarsın

İstasyonum pek gri
Bir pus çökmüş raylara
Onlar, viraneleri
Bağlayan saraylara

Aklımdan tren geçer
Ağıt yakan vagonlar
İstasyonumda benim
Tüm başlangıç ve sonlar

İki dakika - tamam.
Beklemem fazlasını
Yürürüm raylarımın
Çekerim cilasını

Uzaklarda bir kadın
Beni bekliyor, heyhat
İçimde gül açar ya
Pas kokuyor seyahat

Kimisinin içinden
Memleket geçer bazan
Bazan sevgili; ya ben?
Tren geçer aklımdan.


II.

Öyle çirkin ki adam;
Sözle tarif etmek zor
Dönüp aynaya baksa
Kendinden tiksiniyor

Baktığı yerde yeşil
Bir çift zehirli mantar
Dokunduğu yer uyuz
Öptüğü yer küf kokar

Bir hayat sürer ki o
Post-Modern Mavi Sakal;
Gerçek olamayacak
Kadar kötü bir masal!

Kimin hikayesine
Dahil olsa: mutsuz son
Yoldaşı tren yolu
Pusu yeri: İstasyon

Garezi var belli ki
Camdan yansımasına
Sabıkalı aynasız
Kin çökmüş simasına

Kendinden tiksindikçe
Dışavuruyor hıncı
Yolların müptezeli
Pek tanıdık yabancı!




M. Bahadırhan Dinçaslan