Abrek

-Rus uçağını düşürerek Qwrey Zawe'nin ciğerimizdeki acısını bir nebze olsun teskin eden kahraman Türk Hava Kuvvetleri'ne ithaf olunur-

Ah bu dağlar, bozuna gül taktığı anamın
Bu dağlar, cedlerimin Rus'a tetik çektiği
Mavi gözlerle ufku tararken uzak yakın
Pınarlarında meşum bir çığın biriktiği

Kalbinde pır pır eden o en masum günahla
Temirqoy'un köyünde qaşenim benzi soluk
Kaçar, yaz geceleri söyleşirdik Allah'la
Mingitav doruğunda senli benli olurduk

Herkesten uzaktık biz, yalnız Allah'a yakın
Göğün hemen altını yurt tutmuştuk dağlarda
Munis torunlarıydık şan yürütmüş bir halkın
Nartların yeryüzünde gezindiği çağlarda

Şimdi qaşenim değil, martinimdir sardığım
Ellerim gül deşirmez, bir kınjalda, bir şaşka
Ne bir çeşme başı var geceleyin vardığım
Ne bir nazarlık cemal ayın yüzünden başka

***

Dün gece bir Kabardin kıvılcımını çaktı
Boz alışkın gözüme turkuvaz bir rüyanın
Gökler aralandı da Setenay bana baktı
Çekti omuzlarımdan cüssesini dünyanın

Karayelle sevişen Kabardin yelesince
Hafifledim ve dört nal düşmana sürüyorum
Batıda gün batarken, belli belirsiz, ince
Ufukta Setenay'ın elini görüyorum

Candan önce şereftir atamızın şiarı
Pşıkoy'a aşk olsun! Ardından yürüyelim!
Ruhlarımız ararken batıda o diyarı
Bırak cesedimizle burada çürüyelim

Gam değil ki Abrek'i Rus kasabın kestiği
Bir kıvançlı şafağın dölyatağı bu keder
Şimalden ruhumuzun kanadına estiği
Bir kartal doğar bir gün, kuzgunu şikar eder

M. Bahadırhan Dinçaslan

Abrek: Çerkes eşkıyası, Ruslara karşı gayr-ı nizami harp uygulayan direnişçilerin ismi
Temirqoy: Birebir anlamı "Timuroğlu", bir Çerkes kabilesi
Mingitav: Elbruz, Oşamafe dağına Türklerin verdiği isim, Bengü Dağ, Ebedi Dağ
Nartlar: Kafkas mitolojisinde tanrısal varlıklar
Qaşen: Sevgili
Martin: Bir tüfek çeşidi
Kınjal: Çerkes kaması
Şaşka: Çerkes kılıcı
Kabardin: Kabardeylerin yetiştirdikleri at cinsi
Setenay: Nart, kadın tanrıça
Candan önce şeref: Psem yipe nape
Pşıkoy: Bjeduğ prensi, onlu yaşlarının başında Rus savaşında şehid düşen kahraman
Şimal: Kuzey, Gemuhluoğlu'nun Şimallim şiirinde ölümsüzleştirdiği

Hava Kuvvetleri komutanı Abidin Ünal'ın da Çerkes olması güzel bir tevafuk.

Sürgün

"that is not dead which can eternal lie,
and with strange aeons even death may die"*
H. P. Lovecraft

Sürgün

"aldan cetken cılgımın
alazı kaydal, kongurey?
aldı kojun çonumnun
alı kaydal, kongurey?"

"Üstümüze gök mü bastı, yer mi yarıldı?"
Sürülerim vardı benim, sürüler hani?
Tanrıyla güreşen kolum... N'oldu, kırıldı?
Tulparlarım, basmacılar, börüler hani?

Hani, ayam içi gibi bildiğim dağlar?
Hani, gökyüzü çadırdı, güneş tuğumdu?
Ahoy ahoy! Ağıtsızım, bana kim ağlar?
Gören tanrı bana niçin gözünü yumdu?

Deşt-i Kıpçak, yollarına bir hacı gibi
Düşerdim ya bir zamanlar sevgilim için
Unuttun mu beni İtil, yabancı gibi
Ardımsıra ufka doğru bakışın haşin

Hangi tanrıyı kızdırdım düşman kesildi
Bir zaman yılkılarımı besleyen ova
Benim göğüm bana böyle meşum değildi
Göğüm de mi esirindir söyle, Moskova?

Tanrım kör oldu, yamçıma tevekkül etsem
Vursam yola ayaklarım nereye çıkar?
Yuvasından düşen yavru kartalım, sersem
Anam atam yok, olurum kuzguna şikar

Atam tamgası çakılmış kamam, kılıcım
Anamın eliyle dikip verdiği gömlek
Hepsini ardımda koydum, bundandır hıncım
Tasam, ağıtsız, höyüksüz ve yuğsuz ölmek

Benim gökçek İtil'ime Volga dediler
Kızıl aktı katil Volga, amansız Volga
Karadeniz! Bir bacımı sende yediler
Şeytan soyu balıkların dalga-be-dalga

Gidiyorum, bir kardeşim burda yatıyor
Üstü dört mevsim bembeyaz karlarla kaplı
Kanından yeşeren güller kırmızı ve mor
Gözleri çivi, her daim doğuya saplı

Uyanacak gökçe kamlar davul vurunca
Sonsuza dek yatabilen ölü değildir
Sonsuzluğun zembereği bir gün durunca
Kardeşim de hesap sormak için dirilir

"Kökde bir carık culduz
Tavga aylanıp batadı
Ay Alanla! Uçkulan'da
Bir Tulpar ölüg catadı"

M. Bahadırhan Dinçaslan

*"Sonsuza dek yatabilen ölü değildir / Ve tuhaf sonsuzluklarda ölüm bile ölebilir."